Van onze reporter ter plaatse

Het voordeel van een kleinere groep: ietsje later opstaan. 15’ later dan de vorige dagen ging de wekker af, want het ochtendritueel neemt nu minder tijd in beslag. Aan het ontbijt is nog steeds niets veranderd, al mocht er vandaag eens een croissant geproefd worden. Toch wel een kleine ontgoocheling, bleek achteraf bij de meesten…

In de voormiddag stond er een korte groepsactiviteit gepland: Blackbox. Matteo en Eline zijn de eersten in de groep die vreemd zullen gaan, Rob zou wel kussen met een leerkracht voor betere punten, Febe zal later trouwen voor het geld, en nog tal van andere voorspellingen kwamen uit de bus… Tussendoor volgden we vol spanning de resultaten van de ZCK-ers in Genk.

Nadien was het tijd voor de droogopwarming. Eerst een intensief (toch voor de trainers) stoelendans-met-tennisbal-ipv-stoelen “tikspel”. Het zwembad lag deze keer helemaal vol toen we aankwamen. Met wat assistentie van de redder, bleek dat 2 clubs elk 1 van onze banen ingepalmd hadden maar dat was snel opgelost dus konden we onder een mooi zonnetje beginnen trainen. Het voorspelde onweer hebben we niet gezien. Oef!

Middageten was vandaag lasagne, kippenhartjes (Bulgaarse specialiteit, naar het schijnt; als enige door mij geprobeerd, maar ik ben geen fan…), gebraad, gebakken patatjes, erwtjes, mais, worteltjes en uiteraard rauwe groentjes. Als dessert een soort koffiekoek, watermeloen of een (krokant) koekrolletje met pudding in.

Na de platte rust was er anderhalf uur tijd om Nieuwstraat van Kraneo te gaan leegplunderen voor souvenirs. Nadat iedereen gevonden had wat hij zocht (en nog veel meer, want we moeten nu éénmaal van die LEV vanaf geraken…), konden we weer richting hotel voor ons vieruurtje om half 6.

Gezamenlijk loszwaaien onder leiding van kapitein Rob, en we konden weer het water in. Vanavond was het best wel fris; zelfs voor de trainers op de kant. Terwijl de BK-ers een pittige training te verwerken kregen, mochten de BJK-ers nog wat sprint- / keerpunt- / aankomst- /start- en aflossingswerk verwerken.

Daarna een avondmaal waar oa kip, een lekker stoofvlees, barbequeworsten, rijst, paste, tomatensaus, rauwe groenten op ons lagen te wachten. Maar het hoogtepunt voor An (oh wat zal Elena jaloers zijn…) en alle anderen was zonder twijfel de chocolade-brownie met een toefje pudding op. En niet zomaar een brownie, maar kanjers van stukken…

De dag afsluiten gebeurde met een halfuurtje GSM. We zouden niet durven er 1 minuut van af te pitsen want dan vliegen de kwade blikken in het rond… En zo kwam er al snel een einde aan onze voorlaatste dag.

Iedereen bed in (behalve wij), zodat we morgen voor de laatste keer probleemloos ons dagelijks schema kunnen doorlopen… Wat vliegt de tijd hier snel…En ook al hebben we hier een mooie stage gehad, iedereen kijkt toch ook uit om het thuisfront terug te zien…